Waar kopen ze toch hun kleding?

Vanuit ons appartement kijken we uit op het water van False Creek, dat druk gebruikt wordt door allerlei boten en bootjes. De kleine pontjes van Aquabus (regenboogkleuren) en False Creek Ferries (blauw met wit) varen overal behendig tussendoor en vaak roept Roos opgetogen: “Ik zie wel drie gekleurde bootjes!” We zien ook meerdere keren per dag een piratenboot langsvaren, en ook daar word steeds enthousiast melding van gemaakt door Roos. Vandaag (29-8) verrassen we Roos: samen met mama meevaren op de piratenboot. Op Granville Island (waar de boot vandaan vertrekt) kopen we eerst een souvenir voor thuis: een grote foto van (ongeveer) ons uitzicht. Om in Utrecht aan de muur te hangen, zodat we ervan kunnen blijven genieten. Na lunch bij Cats Socialhouse (weer lekker gegeten, en fijne muziek erbij) is het tijd voor het piratenavontuur. Roos vindt het leuk, hoewel ze het maar onhandig vindt dat ze de piraten niet kan verstaan. “Wat gebeurt er? Wat zeggen ze?”, vraagt ze steeds. De spannende piratenverhalen en het zwaardgevecht aan boord zijn soms iets te intens voor haar. Toch vertelt ze achteraf mooie verhalen aan papa, en vooral ‘Stinky Pete’ heeft indruk gemaakt :-)

De afgelopen week was een afwisseling van rustige dagen in de buurt, en dagen dat we op pad zijn. Woensdag ga ik naar Yaletown, het deel van Downtown Vancouver dat tegenover het appartement ligt. Het is duidelijk een yuppenwijk, dat begint al bij de jachthaven waar het pontje aanmeert: geen zeilbootjes, maar proletenjachten. Ik had gelezen dat je kon winkelen in Yaletown, maar het enige dat ik aantref zijn heel veel restaurants, yoghurt-/smoothiebars, Starbucks en aanverwanten, en de geijkte massage-/nagelstudio’s. Waar mensen hier hun kleding en schoenen kopen is me vooralsnog een raadsel. De rest van de middag brengen we door in de waterspeeltuin op Granville Island.

Donderdag begint met skypen met oma en opa. Elin vond het de eerste keren eng, maar nu is het helemaal leuk om pratende en bewegende mensen te zien op de telefoon. Ze zit vrolijk te zwaaien en te lachen. Roos vindt het erg grappig dat het bij opa en oma al avond is, terwijl bij ons de dag nog moet beginnen. Ze vraagt ook geregeld aan ons, op wisselende tijdstippen: “Slaapt [familielid of vriendje in Nederland] nu?” We gaan vandaag naar Maplewood Farm, een grote kinderboerderij in North Vancouver. Tijdens de lunch zitten er bedelende kippen onder de picknicktafel en we zien een demonstratie koemelken. De meeste lol hebben Roos en Elin echter met een drinkfonteintje. Het is erg warm vandaag! We borrelen en dineren weer op het heerlijke terras van Mahoney & Sons.

Er volgt een onrustige avond en nacht, voor het eerst sinds lange tijd (gelukkig). Elin huilt steeds, en Roos huilt mee omdat ze ervan wakker schrikt. Tegen onze principes in halen we Elin ’s avonds even beneden, zodat Roos rustig kan slapen. Ze vindt het erg gezellig ;-)

Omdat het vrijdag ook warm belooft te worden, bezoeken we Grouse Mountain, een nabijgelegen berg die we vanuit het appartement kunnen zien. Je gaat hier net als in Whistler met een gondel omhoog de berg op. Bovenop is het niet koeler, zoals we hoopten. Er is wel van alles te beleven, en het is dan ook behoorlijk druk. Je hebt er een mooi uitzicht over Vancouver en omgeving. Roos geniet erg van een ‘lumberjack show’. Er is een grizzly-reservaat. En we zien ook een mooie roofvogelshow, prachtig zo op de berg, met op de achtergrond andere (besneeuwde) bergtoppen.

Zaterdagochtend eerst weer skypen, met farfar en farmor dit keer. Ik loop daarna weer een heerlijk rondje om False Creek. Tijdens Elins dutje koopt Erik in een grote speelgoedwinkel op Broadway wat speelgoed. In de huizen waar we hierna heen gaan, en in de camper, is geen speelgoed. We hebben wel wat van huis mee, maar wat nieuw spul kan geen kwaad. We hebben inmiddels gemerkt dat Elin lastig gaat doen als ze niet genoeg afleiding heeft in de vorm van speeltjes.

Nou, sinds zondag weten we het. Waar ze hun kleding en schoenen kopen. Het regent vandaag, voor het eerst sinds we hier zijn. We bezoeken een reusachtige mall (Metropolis) in Burnaby. Daar doen mensen dus hun inkopen. We hebben nog nooit zoiets gezien, het is minimaal zeven keer zo groot als Hoog Catharijne. Onderweg er naartoe rijden we door een soort Chinatown. Alleen maar Aziatische restaurants en Aziatische winkels, met vaak de naam in het Engels en alle andere opschriften in het Chinees (/Japans/Koreaans…). In Metropolis is de overgrote meerderheid van de bezoekers ook Aziatisch.

Sowieso is Vancouver een heel gemengde stad. West-Europees ogende mensen zijn denk ik net in de meerderheid, en je ziet ook heel veel Oost-Aziaten. Ook vrij veel mensen die er Oost-Europees/Russisch uit zien. Volgens de reisgids zijn dat voornamelijk Oekraïners. Indiase mensen zie je ook geregeld, de mannen met tulbanden. Er zijn mensen die uit het Midden Oosten lijken te komen. En ook zogeheten First Nations (inheemse bevolking).