Mayne Island -> Californië

We hadden best plannen voor onze zes dagen op Mayne. We wilden naar Vancouver Island (Tofino) en naar Victoria. Maar het is hier zo fijn en rustig, en de meisjes hebben he zo naar hun zin met het strandje en het sportveldje, dat we compleet gelukkig zijn met een paar dagen niksdoen.  

Het weer is steeds koel en wisselvallig. Als het regent, lijkt het wel herfst. We zitten dan binnen aan tafel wat te knutselen. Als Elin haar middagdutje doet, speelt Roos spelletjes op de iPad, Erik leest op zijn e-reader en ik volg online colleges van de Coursera-cursus “How music can change your life”. Als we wel naar buiten kunnen, gaan we het bos in. We ontdekken een douche en een poepdoos in een boomhut, Roos vindt het prachtig. We lunchen drie keer heerlijk bij The Groove. Lanterfantend door het bos erheen, Roos en Elin zoeken takken om mee te spelen. We zien van heel dichtbij een specht. En een hert dat poept in een tuin. Het sportveldje is ook leuk. Ze hebben er naast voetballen een american football-bal, een honkbalknuppel en –handschoen en frisbees. Dinsdagochtend ga ik een rondje hardlopen. Het is aan het motregenen en de mist hangt tussen de bomen. Onderweg kom ik bijna niemand tegen, terwijl ik toch langs de hoofdweg loop. Wat is het hier rustig, landelijk, en wat voelt het afgelegen. Elk huis ligt verscholen in het bos. Nat bos vermengd met de geur van een open haard ruikt heerlijk. En herfstig!

Als de zon schijnt, scharrelen we op het strandje.We hebben het bijna helemaal voor ons alleen, omdat er maar weinig campinggasten zijn. Elin vermaakt zich met een schepje, papa en Roos gooien steentjes in de zee en ik probeer dit kleine paradijsje in beeld en geluid te vangen. Er is hier van alles aan fauna te beleven. In de zee steekt soms ineens een zeehondje zijn kop boven water. Boven ons zweeft een roofvogelfamilie rond. Op het sportveldje liggen hertenkeutels, en er vliegen grote libellen. En op het strand zien we veel krabbetjes. Afgezien van de boten en af en toe een watervliegtuig, hoor je hier geen geluiden van mensen of machines.

Ik realiseer me een ochtend dat ik me niet moe voel. Het is láng geleden dat ik me voor het laatst zo uitgerust voelde.  

Donderdag aan het eind van de middag moeten we Mayne verlaten. De vriendelijke chauffeur van de community bus brengt ons naar de ferry, en met een taxi gaan we naar een hotel bij de luchthaven van Vancouver. Het hotel heet Sandman, dus ik heb 24 uur lang dit lied in mijn hoofd. Elin heeft er voor het eerst in haar Deryan tentje geslapen, en dat ging best goed.

Vrijdag vliegen we naar San Francisco. De controles op het vliegveld zijn streng, zoals we al verwachtten. We hadden al een ESTA geregeld (soort visum), maar alsnog moesten we allerlei vragen beantwoorden, vingerafdrukken achterlaten, foto’s laten maken. Nog afgezien van de strenge controle bij de douane.  Tijdens de vlucht zit Erik met Roos een rij en een gangpad verwijderd van Elin en mij. Elin slaapt zowaar in het vliegtuig. We hebben onderweg mooie uitzichten, op de kust en de Rocky Mountains.

“Wanneer komt onze spaceshuttle?” vraagt Roos, terwijl we op het vliegveld van San Francisco staan te wachten op de hotelshuttle.

We eten onverwacht lekker bij de ‘diner’ onder het airport hotel, die er precies zo uitziet als in films. Weer in een hotel, wat zijn we blij dat het maar twee nachten zijn. Helemaal niet handig met die kleintjes. En we zijn alle vier behoorlijk moe van deze reisdagen. Nog eentje te gaan.

We ontbijten zaterdag met gebakken eieren en hash browns (röstikoeken) bij de diner. De ober spreekt Italiaans Amerikaans, zoals in the Godfather. Een taxichauffeur (van oorsprong uit El Salvador, hij vertelt dat hij destijds gevlucht is voor de oorlog) brengt ons met een lange en dure rit naar de verhuurlocatie van Cruise America. Allemaal Nederlanders hier :) Het ophalen van de camper duurt bijna twee uur. Dat is vooral veel wachten, want de daadwerkelijke uitleg raffelen ze in tien minuten af. Gelukkig hadden we gisteravond al een instructievideo gekeken. De vorige huurders van onze camper zijn ermee naar Burning Man geweest, er zit op de meest onmogelijke plekken zanderig stof. Verder is het een prima camper, wel een enorm gevaarte!

We rijden ermee naar de dichtstbijzijnde Walmart voor kinderzitjes en de eerste boodschappen. Het is een grote winkel, en het duurt even voordat we alles verzameld hebben. Pas om 4 uur komen we eraan toe om te lunchen. Daarna gauw op pad naar onze eerste camping bij Santa Cruz. We hebben maar ¼ tank en moeten dus snel tanken, maar we zien geen tankstations langs de snelweg. Gelukkig vinden we er een als we een stuk op een parallelweg rijden. We rijden door de Santa Clara Valley (beter bekend als Silicon Valley) met aan weerszijden bergen, en wijnboerderijen langs de weg. We kunnen alleen nog niet erg genieten van de mooie landschappen, want het kost nogal moeite om de weg te vinden en het is al laat. We rijden een paar keer fout, de batterij van de telefoon met GPS raakt leeg en op de achterbank hebben de kleintjes er genoeg van. Kortom, we slaken een zucht van verlichting als we tegen kwart over zeven (het begint al te schemeren) het gele bord van de KOA-camping zien. Het lijkt wel of alle campinggasten zitten te barbecueën, het terrein staat blank van de rook. Ik laat Roos en Elin stoom afblazen in de speeltuin terwijl Erik water en elektriciteit aansluit. Snel even wat eten en dan de bedden opmaken. De kleintjes slapen achterin zodat wij ’s avonds de zitruimte kunnen gebruiken. Wat een lange, vermoeiende dagen zijn dit geweest. Het uitgeruste gevoel van Mayne is jammer genoeg weg.

Zondag en maandag komen we bij van alle drukte. We zitten drie nachten in Santa Cruz/Watsonville, en we maken hier geen uitstapjes. We richten de camper in, draaien wat wassen en Roos en Elin spelen lekker in de speeltuin en op het springkussen. Roos heeft hier al meteen vriendjes gemaakt, en ze durft zelfs haar Engels met hen te oefenen. “Hi” en “yes” en “what’s your name?”. Ze vindt het leuk en wij smelten :). Wij vinden onze camper groot, maar hij is bescheiden vergeleken met de bakbeesten die we hier op de camping zien. Formaat dubbeldeks touringcar met soms nog een pick up truck die er achteraan wordt gesleept.

Het weer is hier koel (16-17 graden) en bewolkt. Niet verwacht dat we tijdens deze reis onze jassen in Zweden en Canada niet nodig hadden, en in Californië wel!