Huddinge - Utrecht - Vancouver

Hallo, daar zijn we weer. De afgelopen dagen zijn druk geweest, daarom heeft het wat langer geduurd.

Een deel van dit stuk schrijf ik in het vliegtuig naar Vancouver. We zijn nu ruim 5 1/2 uur onderweg, nog 3 uur en een kwartier te gaan (muziekje erbij). We zijn over IJsland en Groenland gevlogen. Niet dat we daar veel van hebben gezien, er was veel bewolking en bovendien zitten we in het midden van het vliegtuig. De enige keer dat ik tijdens een loopje iets zag uit het raam, vlogen we langs de kust van Groenland. Het was een prachtig uitzicht. Wat is onze planeet toch mooi! 

De laatste dagen in Zweden zijn heerlijk. Zaterdag en zondagochtend doen we het rustig aan. Erik en ik lopen ons laatste Zweedse rondje hard en we doen nog wat laatste inkopen. Roos en Elin vermaken zich met het speelgoed. We staan hier ook geregeld samen te dansen in de woonkamer. Elin gaat altijd direct rondjes draaien en ritmisch door haar knietjes als ze muziek hoort. Hier in huis weet ze waar de muziek vandaan komt, en soms gaat ze er wijzend en al dansend bij staan, zo van: zet die muziek eens aan!

Zondag na de lunch richting Ekerö. Het is een leuk ritje daarheen, eerst varen met de pont en daarna rijd je door een mooi landelijk gebied. Muziek van Kent erbij en het Zweden-gevoel is compleet. We gaan naar Ekerö om samen met farfar en farmor een typisch Zweeds zomerfeest te vieren: het kreeftenfeest! Van oorsprong is dat een soort vlaggetjesdag: de eerste Zweedse kreeft van het seizoen. Tegenwoordig komt de kreeft meestal uit Turkije of China. Nou, daar zitten we in vol ornaat: kreeften op de schaal, kreeftenfeestliedjes erbij, hoedjes, slabbetjes, servetjes, lampionnen. Elin en Roos met een rubberen speelgoedkreeft, zodat ze ook mee kunnen doen. Roos vindt het gezellig allemaal. Elin kijkt ons aan alsof we gek zijn. 

Beneden op de schommel op de steiger lezen farfar en farmor Roos en Elin voor uit hun nieuwe Emil-boek. Mooi (foto-)moment.

Maandag is de laatste dag in Zweden. Farfar en farmor passen op de meisjes, dus Erik en ik hebben een dag met z'n tweetjes. We gaan naar Stockholm met de trein. Eerst herinneringen ophalen op Medborgarplatsen. Toen we hier tien jaar geleden woonden, was café Söder onze vaste lunchplek. Het zit er nog steeds. Via Slussen en Gamla Stan (waar je je meteen erg een toerist voelt) wandelen naar Drottninggatan. Er moest immers nog een cd van Kent gekocht worden. We lunchen heerlijk bij Rolfs Köket, een toevalstreffer, leuk. 's Middags wandelen we over Djurgården (waar het wel hard waait) en nemen we een drankje bij Djurgårdsbrunn. Het is vandaag één lange 'trip down memory lane' :-) We sluiten de dag af met avondeten bij Bakfickan op Kungsträdgården. En wederom raken we hier verzeild in de Pokémon-gekte. Terwijl we het plein op komen lopen, zien we een groep van wel 200 man ineens allemaal één kant op rennen, de blik op de smartphone. En later raakt een jongen zelfs verzeild in het toilet van het restaurant op zoek naar zo'n beest. 

's Avonds is het tijd om op te ruimen en in te pakken, want morgen vliegen we terug naar Nederland. Ik slaap slecht die nacht, heb wat last van m'n darmen en ik voel me onrustig door het vooruitzicht van een paar drukke (reis)dagen.

Dinsdag met de auto van de ruilfamilie naar het vliegveld. Dit keer mogen we gewoon achteraan aansluiten in de rijen. Het vliegen gaat weer goed. Wel met twee wakkere kindjes en een springende en stuiterende Elin. Op Schiphol ontmoeten we nog even de ruilers, leuk om ze weer te spreken. Ze hebben zich goed vermaakt in Nederland. Het is comfortabel reizen zo: zij zijn met onze auto naar Schiphol gekomen, dus na betaling van €4 parkeergeld kunnen we met onze eigen auto naar huis rijden.

Woensdag wasdag, ik draai maar liefst 5 wassen om alle lakens en de laatste achtergebleven pré-vakantiewas weg te werken. Opa en oma zijn op bezoek, heel gezellig, ook voor de meisjes. En wij komen een heel eind met onze to-do-lijst voor deze twee dagen in Utrecht. Het is behoorlijk raar om even thuis te zijn. Je bent er, maar toch weer niet. Enerzijds voelt het als 'business as usual'. Alsof we morgen weer aan het werk gaan. Anderzijds is daar het besef dat we over twee dagen aan de andere kant van de wereld zitten. 

Vrijdag staat om 9.30u de taxi voor ons klaar. We worden uitgezwaaid door de buren. Ook Jip, een vriendje van Roos, is toevallig buiten en kan dag zeggen. Op Schiphol zwaaien oma en opa ons uit. Het is behoorlijk druk (de drukste dag van het jaar) en dit keer mogen we geen enkele rij overslaan. De controle bij de douane is weer erg streng. Roos durfde eigenlijk niet alleen door het poortje, maar de beambten waren onverbiddelijk. 

Tijdens de 9 uur durende vlucht naar Vancouver slaapt Elin één keer een half uur, en Roos helemaal niet. Het is de hele vlucht lang licht gebleven buiten, en als we landen schijnt ons een vriendelijk zonnetje tegemoet. Op het vliegveld en later in de taxi valt het op dat hier veel Aziaten zijn. Op het vliegveld zijn de bordjes in drie talen (Engels, Frans en Chinees) en in de stad zien we een billboard volledig in het Chinees. Rijdend door de stad met de taxi doet alles meteen heel Amerikaans aan. De brede wegen, waar men elkaar links en rechts inhaalt. De stoplichten en groene straatnaamborden boven de weg. De grote auto's met smalle witte nummerborden waar "Beautiful British Columbia" op staat. 

Als we aankomen in het ruilappartement is het half 1 's nachts Nederlandse tijd, maar de meisjes zijn nog steeds wakker en ze vallen vrolijk aan op al het 'nieuwe' speelgoed. Het appartement is mooi, en het uitzicht is ronduit spectaculair! We zitten direct aan False Creek en kijken uit over het water met jachthaventjes. Achter de hoge gebouwen aan de overkant van het water zien we de bergen. We proberen zo lang mogelijk wakker te blijven en genieten van het uitzicht (muziekje erbij) terwijl Roos en Elin onvermoeibaar spelen op het balkon. Uiteindelijk gaan de meisjes om half 7 (lokale tijd) naar bed en niet veel later liggen Erik en ik er ook in. 

De nacht is onrustig, zoals te verwachten was. Zelf kan ik na 3 uur niet meer slapen. Erik is dan al een paar keer 'opgeroepen' door de kleintjes. Om 4 uur zijn zij ook klaar met slapen en laat ik ze spelen, terwijl Erik nog even wat slaap pakt. Om 6 uur zijn we helemaal klaar voor de dag ;-)

Tijdens het ontbijt hebben we uitzicht op de 10.000 deelnemers aan de Seawheeze halve marathon aan de overkant van False Creek. We doen deze zaterdag weinig. We wandelen via the Seawall, het prachtige fiets- en wandelpad langs het water, naar een leuk nabijgelegen park. Het water is zout, het ruikt heerlijk. Ook doen we boodschappen. We schrikken van de prijzen! Drie perziken voor ruim €4. Een paar plakjes smaakloze kaas voor €5. Een halfje brood voor bijna €3. 750 ml yoghurt voor €3.

's Middags doen we allemaal lekker een middagdutje,  waar we met moeite uit ontwaken :-)

P.S. later meer foto’s!