bruidsparen en bosbessen

Omdat het hier steeds zulk mooi weer is, had Roos een extra korte broek nodig. Deze hadden we een paar dagen geleden gevonden bij KappAhl en we maakten toen de afspraak om hier nog een keer te gaan kijken voor kleren. Donderdag was het zover en Roos had er zin in. Na een half uur had ze er genoeg van. Toen ik niet naar wens reageerde op “Gaan we bijna weer naar huis?”, probeerde ze “Ik moet plassen”. Tot zover onze eerste keer samen winkelen. Daarna nog een keer alleen gegaan en een paar leuke kleren gekocht voor Roos, Elin en mezelf. Het is wel echt een vreemd publiek hier. Ik vind veel mensen er ongezond, onverzorgd en/of ongelukkig uit zien. Er zitten twee vaste bedelaars in het winkelcentrum en als iemand ze niks geeft, lopen ze boos achter diegene aan.

De middag hebben we doorgebracht in het speeltuintje bij Fullersta Gård. We hebben eenvoudig maar lekker gegeten bij Indiaas restaurant Tandoori Köket dat om de hoek van ons appartement zit. De serveerster was gecharmeerd van Elin, ook al moest er achteraf een veger en blik aan te pas komen om haar troep op te ruimen.

Roos en Elin zijn trouwens erg dapper, vind ik, want ze hebben zich vanaf de eerste dag en nacht in dit huis goed gehouden. Ze waren snel gewend en sliepen meteen goed. Ze eten ook goed hier in Zweden en ze proberen alles uit. Wel merk je dat ze allebei wat lastiger en veeleisender zijn dan normaal, omdat ze uit hun normale routine zijn. Alle grenzen worden weer ter discussie gesteld. Roos gedraagt zich soms als de derde volwassene en wil overal over meebeslissen. Elin gaat boos huilen als ze haar zin niet krijgt. Ze kan soms al heel duidelijk maken wat ze wil. Vanmorgen bijvoorbeeld pakte ze zelf haar jas van de kapstok, die moest ik bij haar aandoen. Daarna ging ze zelf in de wagen zitten. Samen zijn ze meestal heel leuk, ze vinden het heerlijk om samen te spelen en Roos is heel lief voor Elin, meestal ;-). Ze groeien echt naar elkaar toe deze vakantie, heel leuk om te merken. 

Vrijdag heb ik ontbeten met nyponsoppa (rozenbottelsoep) met kaffegrädde (koffiemelk) en mandel biskvier (een soort harde bitterkoekjes): een Zweedse delicatesse, lekker! Het was wederom goed weer, het kan niet op! We zijn nog een keer naar Lida gegaan. Op de vele wespen na (Roos is wéér gestoken!) was het weer een succes. Als echte Hollanders hebben we op het strandje een uitgebreid waterwerk gemaakt. Plezier voor vier :-)

Zaterdag hebben we Hågelby Gård bezocht. Dat is een grote tuin met een landhuis en andere gebouwen. Een eeuw oud en ontworpen door meneer Ericsson van de telefoons. Er was van alles te zien en te doen: speeltuin, verkeerstuin, kinderboerderij en eendenvijver, café waar we lekker geluncht hebben, grote grasvelden, bloemenperken, theehuisjes. Het is een fotogenieke omgeving en we hebben maar liefst vijf bruidsparen gezien die er hun trouwreportage aan het maken waren.

’s Avonds hebben we voor het eerst geskyped met opa en oma. Roos vond het leuk, maar Elin vond het maar vreemd, die pratende gezichten op mijn telefoon. 

De zondag begon voor mij met een rondje hardlopen. Ging lekker, wel is het behoorlijk heuvelachtig hier, dat ben ik niet gewend! Huddinge blijkt toch ook mooiere wijken te hebben met vrijstaande houten huizen. We zijn daarna naar een bos bij Lida gegaan om bosbessen te plukken met de meisjes. Ze hebben lekker in het bos gescharreld. Elins beker was steeds leeg omdat ze alle bosbessen meteen opat. 's Avonds aten we biefstuk met cantharellensaus en gekookte aardappels en als toetje de bosbessen. Lekker!

Soms voelt het alsof we al een eeuwigheid weg zijn. Toch is het vandaag pas twee weken geleden dat we naar Zweden vlogen. Het idee dat deze reis nog een eeuwigheid duurt, zorgt dat we lekker kalm aan kunnen doen. Wat vandaag niet lukt, komt morgen wel weer. De basisrituelen van een dag (je klaarmaken ’s ochtends, eten kopen, klaarmaken en opeten, naar de wc etc.) probeer je er op een werkdag maar even bij te doen, zonder er al te veel aandacht aan te (willen) besteden. Nu merken we dat deze rituelen met een gezin van vier best veel tijd kosten. ’s Avonds is er ruimte ontstaan voor nieuwe dingen, nu we de tv hebben afgezworen en ook proberen zo min mogelijk op onze smartphones te loeren. Erik leest veel, en ik ben begonnen aan een serie hoorcolleges over Prousts ‘A la recherche du temps perdu’. Dit blog bijwerken kost me ook steeds een hele avond ;-)

We zijn maandag weer een dagje naar Stockholm geweest. Met z’n vieren met de trein naar Stockholm Södra en daarna opgesplitst: Erik en Roos naar Gröna Lund (“de kermis” noemt Roos het) en Elin en ik wandelen op Södermalm. We hebben gewandeld langs het water, van Södersjukhuset tot aan Slussen en ook een stukje over het eiland Långholmen. Het was prachtig. Wat heeft een mens eigenlijk meer nodig dan groen en bloemen, water en bootjes en een kilometerslang wandelpad. Ik had een hele tijd dit lied in mijn hoofd.