... some gentle people there ...

Bijna twee weken in San Francisco, dat geeft ons genoeg tijd om de stad op ons gemak te ontdekken. We gaan zeeleeuwen kijken bij Fishermans Wharf. Erik gaat geregeld voor het ontbijt naar Arizmendi, voor heerlijke zuurdesembroodjes en –croissants. We maken een ritje met zo’n antieke cable car van Hyde naar Powell (Roos en Elin vinden er niks aan). We genieten van het Golden Gate Park bij ons appartement om de hoek. Daar ontdekken we bijvoorbeeld Stowe Lake, een idyllisch plekje op een heuvel midden in het park. Een lieflijk meertje met watervogels en schildpadjes, en bootjesverhuur. Erik en Roos varen er een rondje met een roeiboot, en ik wandel met Elin in de wagen over een eilandje in het meer, Strawberry Hill (ik heb dan dus tijdens de hele wandeling een soort medley van dit en dit in mijn hoofd). Bovenop Strawberry Hill heb je, tussen de bomen door, mooie uitzichten over het park, de stad en de baai. We eindigen de dag met balspelen op het honkbalveldje en een lekker ijsje op 9th Avenue.

Op donderdag 6 oktober gaan we fietsen over de Golden Gate Bridge. Het is goed fietsweer: zonnig, weinig wind, geen mist en niet koud. Eerst moeten we met het OV naar de fietsverhuur op Fishermans Wharf. We huren twee fietsen waarvan een met een karretje erachter waar Roos en Elin in kunnen. Het is een mooi stuk fietsen langs het water naar de brug. Strandjes, mooie huizen, een moeras met watervogels, historische gebouwen. De brug die je steeds dichter nadert. We maken veel fotostops. Op de brug fietsen is een mooie ervaring. Het is tamelijk druk met fietsers en voetgangers, maar het is goed te doen. De stalen kabels zijn van dichtbij zo dik als rioolbuizen. De brug is prachtig, en de uitzichten ook. Nadat we overgestoken zijn, fietsen we nog een stukje door naar het leuke stadje Sausalito. We eten fish and chips en gaan dan terug met de ferry naar Fishermans Wharf. De hele ferry zat vol met fietsers. Tijdens de boottocht kunnen we genieten van een spectaculaire show van de Blue Angels (US Navy straaljagers) die boven de baai aan het oefenen zijn voor Fleet Week. De dag eindigt met een lange vermoeiende trip naar huis in de avondspits met overvolle trams die bovendien lang op zich laten wachten.

Op zaterdag kunnen we zelfs even naar het strand, want het is 28 graden en zonnig. De herfst lijkt ver weg, behalve dat het vóór 7 uur ’s avonds al donker is. We gaan naar Ocean Beach. We zien op het hele strand nul schelpen. Wel veel krabbetjes. Het water is ijskoud.

We lunchen bij een Vietnamees, een Koreaans en een Mexicaans restaurant in onze wijk, en Roos en Elin smullen lekker mee. Een keer ga ik tijdens Elins middagdutje even winkelen in ons buurtje. Mooie boetiekjes, vintage winkels en heerlijke horeca. Onderweg naar de laudromat hoor ik op een middag vanuit het Eritrese restaurant het derde deel van de Moonlight Sonata van Beethoven. Prachtig toch, een Eritreeër in San Francisco die Beethoven draait. Roos wil steeds voetballen en honkballen in het Golden Gate Park, en twee keer kijken we (Roos vol interesse) naar een training van de lokale honkbaljeugd. Het is een relaxte buurt waar we zitten, er hangt hier een fijne sfeer. Ik zou bijna zeggen: ik zou hier zo kunnen wonen.

Zondag gaan we voor de laatste keer naar de Pieren. We bezoeken het Exploratorium, een leuk museum waar kinderen en volwassenen allerlei experimentjes kunnen doen en wetenschappelijke feitjes krijgen voorgeschoteld. Roos en papa blijven hier na de lunch, en ik wandel met Elin naar Lombard Street, de befaamde steile straat met haarspeldbochten. Omdat het Fleet Week is, horen we boven ons steeds de ronkende motoren van de vliegtuigen die aan de luchtshows meedoen. En op straat zijn allerlei optochten gaande. Er hangt een vrolijke sfeer, en het is (vooral bij het water) flink druk. Dan is het tijd voor de show van o.a. de Blue Angels. We willen die graag nog een keer zien (en filmen en fotograferen), na de veelbelovende oefening die we donderdag zagen. En het is weer prachtig, en de met vlaggetjes versierde historische schepen op de voorgrond maken het extra feestelijk. Na de show wil iedereen tegelijk weer terug naar huis. We zijn lang onderweg met druk en traag openbaar vervoer. Gelukkig hebben we wel steeds zitplaatsen. Wanneer we bij Inner Sunset aankomen, komt er plotseling een dikke deken mist aanrollen. We voelen de waterdruppels en het wordt ineens een stuk kouder!

Voor de kinderen zijn deze goedgevulde dagen iets te veel van het goede. Met name de lange ritten met het openbaar vervoer vinden ze erg vermoeiend en tegelijkertijd vervelen ze zich. Roos gaat steeds slechter luisteren en Elin heeft soms hulk-achtige woedeaanvallen. De laatste twee dagen houden we het daarom rustig. We blijven thuis zodat de kleintjes lekker kunnen spelen. Buiten is het toch koel en mistig. De dag na de luchtshow bouwt Roos van de blokken een straaljager, en beide willen ze met papieren vliegtuigjes spelen. Tijdens Elins middagdutje gaan Erik en ik om beurten even op pad. Het valt echt op dat de meeste mensen hier in San Francisco ontspannen en rustig zijn. Je ziet mensen van allerlei pluimage en zo op het oog kan iedereen hier ongestoord zichzelf zijn. Ik voel me altijd slecht op mijn gemak in homogene groepen, waar mensen elkaar de maat nemen. Deze stad met zijn ‘leven en laten leven’-sfeer voelt daarentegen heel prettig. Zelfs voor zwervers zijn de San Franciscanen vaak vriendelijk. Ze maken bv. een praatje of geven hen na restaurantbezoek hun doggy bag.

Woensdag vertrekken we dan echt. We worden naar het vliegveld gereden door een wederom Afghaanse taxichauffeur, wiens halve familie in Nederland en Duitsland woont. Op het vliegveld is de controle bij de douane weer heel streng, en het duurt lang omdat we ons over twee tassen nader moeten verklaren (vergeten vloeistoffen eruit te halen). Tijdens de ruim 10 uur durende vlucht hebben Elin en Roos allebei kort geslapen, en voor de rest is het wachten en uitzitten. Roos lijkt opgelucht om weer Nederlands om zich heen te horen (we vlogen KLM), ze vertelt hele verhalen aan de stewardessen. Op Schiphol worden we opgewacht door opa en oma. En eenmaal thuis, wil Roos meteen bij haar vriendje Jip gaan spelen. We zijn de hele dag wakker gebleven, maar toch hebben we alle vier dagenlang last van de jetlag. Voor ons is het een dubbele jetlag: eerst probeer je, tamelijk vergeefs, in slaap te vallen. Dan, in de eerste helft van de nacht, worden de kleintjes huilend wakker. En daarna kun je helemaal niet meer slapen. De eerste nacht vallen Erik en ik pas in slaap als het buiten licht begint te worden.  

En nu zijn we dus weer thuis, gelukkig deze week nog vrij, om ook mentaal te ‘landen’ en de jetlag uit te slapen. Wat hebben we een geweldige, onvergetelijke reis gemaakt! We hebben geen last gehad van heimwee tijdens onze reis, maar ik heb nu wel een beetje ‘fernweh’. Het besef dat we zoiets voorlopig niet nog eens kunnen doen (al was het alleen maar doordat we vanaf nu gebonden zijn aan schoolvakanties), vind ik momenteel benauwend..

Wel leuk van terugkomen na zo lang te zijn weggeweest, is dat je je vertrouwde omgeving met een frisse blik bekijkt. En dan valt het bijvoorbeeld op hoe plat Nederland is, en hoe aangeharkt. Dat is natuurlijk een open deur, maar nu vermoed ik ook af wat dat voor (onbewust) effect op de Nederlandse mindset heeft. Zoals dat je boven het maaiveld al snel opvalt. Dat je hier geen vergezichten hebt. Dat alles af is, en goed geregeld. Er dus weinig onontgonnen terrein is en daardoor misschien ook gevoelsmatig weinig ruimte voor grote dromen, of ruimte om je eigen pad te bewandelen.

Wat je je ook realiseert na drie maanden afwezigheid, is dat Nederland ook maar een plek op aarde is. Een heel klein plekje. En dat de hier geldende omgangsvormen en idealen ook maar een (culturele) keuze zijn, en geen wetmatigheid.

En ten slotte zien we weer hoe mooi Utrecht is!
En speciaal voor de buren: zie hier wat de Canadese ruilers in ons gastenboek schreven: “Erik and Pauline's home is a dream come true for kids. The home backs onto a gated courtyard where all the children of the housing complex can roam free and out front there is a grassy pitch where daily football matches occur. There is a very friendly and hospitable feeling from all of the other families around and our kids really enjoyed themselves.”